Ragyogott a felkelő nap reggel hatkor, miközben rávágtam a hátsó ajtót a transitra, bepakoltunk, kész, indulás. Minden kikötve, textilek a helyükön, a filofaxom az ölemben, Aranka a gps 'magyar hangja' tartja az ütemet, mi pedig már suhanunk az egyesen lefelé. Végre napszemüvegben, letekert ablakokkal, szikrázó kék ég alatt. :) Ez volt az idei első esküvőnk, s nem is sejtettük, mennyire élvezni fogjuk ezt a napot mindannyian.
Bálint és Judit az első pillanattól fogva természetes, kedves, abszolút emberi stílusban kezelte a helyzetet, boldogok és lazák voltak az egyeztetéseken, öröm volt velük dolgozni. Egy önfeledt, nagy, közös ünneplésre készültek és azt hiszem, egy tökéletesen sikerült is nekik, s vendégeinknek.
A nagyigmándi művelődési házba igyekeztünk azon a reggelen, egy dimbes-dombos kistelepülésre, ahol már korán reggel bőven volt sürgés-forgás. A textilekkel kezdtünk, feldobtuk a fehér székszoknyákat, amelyekre rózsaszín-zöld masnik kerültek, az asztalokra pedig szintén almazöld futókat tettünk. Az dekoráció hangulatát könnyed, romantikus, igazi tavaszi hangulatú asztaldíszekkel és az asztali vázákba kötött csokrokkal alapoztuk meg, a főasztal háttere pedig fényhálót és textilborítást kapott.
A kitűzők, a szülőköszöntő csokrok és a dobócsokor is hasonló virágok felhasználásával készült, az általam örökké imádott boglárka és rózsaszín rózsaszálak csak fokozták a finom természetességet, a csepp alakú, orchidea menyasszonyi csokor pedig nagy örömömre Juditot is elvarázsolta egy szempillantás alatt.
Élmény volt az ott lévőkkel együtt dolgozni, a helyieknél kedvesebb és segítőkészebb emberekkel ritkán találkozunk, nyoma sem volt feszültségnek, mindenki nevetgélve, csípkelődve tette a dolgát, s ez meg is látszott a helyszínen. A másnap kora reggeli telefonból már biztosan tudtuk, itt valóban hatalmas buli zajlott, a kezdéshez képet majdnem 16 órán át tartott a szertartás és a lagzi, amelyet derekasan állt az ifjú pár.
Judit, Bálint, nagyon sok boldogságot és rengeteg közös örömöt kívánunk nektek! :))